Ogniwo Daniela Ogniwo galwaniczne

Model ogniwa bazujący na ogniwie Johna Daniella z 1836 r., w którym oba półogniwa umieszczone są w jednym naczyniu zbiorczym wykonanym z przezroczystego pleksiglasu, odseparowane od siebie naczyniem z porowatej glinki, umożliwiającej dyfuzję obu roztworów (elektrody umieszczane są w odrębnych elektrolitach). Elektroda cynkowa wyprofilowana na kształt walca stanowi elektrodę dodatnią, na której zachodzi reakcja utleniania cynku do jonu cynku - jest więc anodą. Elektroda miedziowa zaś, w formie rurki miedzianej umieszczonej w mniejszym naczyniu (wewnętrznym) stanowi katodę układu - zachodzi na niej proces redukcji jonów miedzi do atomów miedzi Cu (miedź osadza się na elektrodzie dodatniej - cynkowej).

Skład i wymiary elementów ogniwa:

1. naczynie zewnętrzne – fi73 x 80 mm (pleksiglas)
2. płytka osadcza – 42 x 100 x 20 (pleksiglas)
3. naczynie wewnętrzne - fi30 x 80 mm (ceramika)
4. elektroda cynkowa fi48 x 70/120 mm
5. elektroda miedziana fi14 x 115 mm